Referenties
Persoonlijk
Enkele reacties die ik heb gekregen bij het maken van uitvaartfoto’s:
“Hartelijk dank voor je geweldige bijdrage!” “René heeft een rustige invloed op je en weet waar hij over praat”
“Ik ervaar René als een zeer vriendelijk, bescheiden, open persoon, met het hart op de juiste plaats!
“Bedankt voor de mooie reportage. Elke keer als ik de prachtige foto’s bekijk is het alsof ik het moment opnieuw beleef. Heel intens…. en dat is een compliment voor de fotograaf.”
“Dag René, wat een prachtige foto’s heb je gemaakt voor ons. Wat zijn we er blij mee! Nogmaals hartelijk dank!”
“Het is heel erg mooi geworden!!! We zijn blij dat we deze mooie film en foto’s hebben!! Voor nu maar zeker voor later!!! Onze dank is groot!!!”
“Wat een prachtige film René! Complimenten voor dit waardevolle document!”
“De familie is heel blij en dankbaar dat je dit wilt doen. Wat hen betreft mag je zoveel mogelijk fotograferen, zowel tijdens de uitvaart als tijdens het samenzijn daarna.”
“Je hebt me mijn herinneringen weer terug gegeven… heel hartelijk dank!”
Een dochter vertelt
“Wat dacht je van een fotograaf?”
Ik hoor het onze begrafenis onderneemster nog vragen.
Een fotograaf? Hoe bedoel je dat?Het was een koude dag in februari en waren in gesprek om de begrafenis te regelen voor mijn moeder die net was overleden. Je weet dat die dag ooit komt dat je afscheid moet nemen van de mensen die je zó lief hebt, maar je wilt er ook niet te veel aan denken…. komt later wel….
Nu is het dus later, dus de vraag over de fotograaf kwam binnen. Ik voelde mijn gedachten afdwalen en zag mezelf in plaats van de vakantie foto’s sorteren voor een mooi album opeens foto’s sorteren van mijn lieve moeder haar begrafenis…..
Ik was weer bij de les. Ik luisterde aandachtig toen zij vertelde een man te kennen die zó prachtig “niet aanwezig” kon zijn en een herinnering kan maken wat dan weer een bijzondere afsluiting voor ons zou zijn. En dat is het ook, dood gaan hoort ook bij het leven, waarom van dit afscheid geen herinneringen maken door middel van foto’s?
René kwam binnen in het rouwcentrum op de dag van de begrafenis, wat een lieve man, rustig, bescheiden, zowat verlegen, maar er overviel me een gevoel van dankbaarheid.
Hij zou vastleggen wat mijn herinnering zou vergeten…. Het gaf rust…Het klopte volledig wat Elske, onze begrafenis onderneemster, had gezegd, René was er wel maar ook weer niet….
Niet lang na de begrafenis kreeg ik een berichtje van René of ik soms al een “slide show” van de foto’s wilde zien met de muziek die ik daarvoor had uitgekozen.
Ik koos bewust een moment voor mezelf en keek, voelde, hoorde en huilde maar wat was ik blij dat mijn hart ja had gezegd op de vraag of ik misschien over een fotograaf had nagedacht.En weer voelde ik die rust opkomen…..
Liefdevol in beeld
“Verstild met een brok in mijn keel, de tranen in mijn ogen staar ik naar de foto’s
Ja zo was het die intieme binnenwereld toen de buitenwereld zo oneindig ver weg leek
De dood hoe onbegrijpelijk, hartverscheurend, intens verdrietig woordenloos intens…
keek ik naar jou, zo stil, zo lief, zo mooi, maar zo ontzettend akelig stil zo zonder leven
Mijn ogen traanden, mijn hart omhulde je met warmte, liefde, nabijheid
Verstild met een brok in mijn keel, de tranen in mijn ogen, staarde ik naar jou lief dapper schatje…
De buitenwereld bestond niet meer
De binnenwereld, zo intens…
En toen was jij daar René.
Geruisloos, bescheiden legde jij vast wat daar in die intieme binnenwereld was
Met een open hart, vastleggend, wat in woorden niet te vatten is
Oneindig kostbaar, hoe pijnlijk ook, deze beelden om te koesteren.
Elke fotograaf kan foto’s maken.
Alleen een fotograaf die zijn hart weet te openen weet vast te leggen met een gouden randje.
Dankbaar, dat jij zo’n fotograaf weet te zijn met een gouden rand.
Verstild, met een brok in mijn keel, de tranen in mijn ogen, staar ik naar jouw foto’s…
Opnieuw, opnieuw en oneindig opnieuw
Het laatste afscheid liefdevol in beeld
Ouders vertellen hun verhaal
“We wisten dat de maand september 2016 ons leven voorgoed zou veranderen. Het was nu eindelijk bijna zover en we zouden vanaf dan niet langer meer met z’n twee, maar met z’n drietjes zijn. Maandenlang hadden we ernaar uit gekeken en de weken afgeteld. Na ruim 40 weken zwangerschap konden we niet wachten tot de bevalling echt begon en wat vonden we het spannend. Het bedje was opgemaakt, de kleertjes gewassen, alles stond klaar.
Wat een geweldige week had moeten worden van beschuit met muisjes, slingers, ballonnen en geluk werd het begin van een grote nachtmerrie. Een heel naar onbestemd moedergevoel op een maandagochtend bleek in het ziekenhuis te kloppen: onze baby leefde niet meer. De bevalling werd 2 dagen later ingeleid en ons zoontje Ruben werd stil geboren. Een prachtig ventje en we waren meteen stapelverliefd op hem.
Een week vol verdriet, pijn, ongeloof maar ook trots volgde. Familie en vrienden kwamen langs om hem te bewonderen en we stonden heel vaak trots bij hem in zijn kleine mandje te kijken. Het was alsof hij sliep. Na 6 dagen kwam de dag dat we echt voorgoed afscheid moesten nemen. Het gevoel van die dag valt hier niet te beschrijven maar de foto’s zeggen alles.
René was erbij die dag, en toch ook weer niet. Onzichtbaar zichtbaar was hij en alle bijzondere momenten zijn door hem vastgelegd waar we nu zo blij mee zijn! Hij was geruisloos overal en nergens en maakte precies de juiste foto’s. Veel mensen hebben hem niet eens opgemerkt. We kregen meerdere malen de opmerking “was er een fotograaf, die heb ik helemaal niet gezien!”
Bijna een jaar later heeft hij voor ons de originele film met foto’s wat aangepast. Deze film hebben we aan een aantal mensen laten zien. Aan het einde van die film stond namelijk een gedichtje waaruit bleek dat Ruben een grote “wolkenbroer” werd… Heel bijzonder!
Na een spannende tijd is in februari 2018 zijn broertje geboren. Zodra hij oud genoeg is kunnen we hem de foto’s en de film laten zien en erover vertellen.René, wat ben je geweldig goed in je werk en daar mag je trots op zijn! De foto’s laten precies zien hoe het was die dag. We zijn er nog altijd zo blij mee. We hebben je al vaker bedankt maar toch doen we het nog een keer: Dank je wel dat je er was!”